Jeśli mi powiesz - być szarytką
To powołanie co zachwyca
Ja w odpowiedzi zaklnę brzydko
Diabli nadali - zakonnica
A ty się uspokoisz zwolna
Inteligencja przejdzie z wiekiem
Do nienawiści już niezdolna
Przestaniesz wreszcie być człowiekiem
Zatańczyć już nie będziesz chciała
I umysłowo będziesz pościć
Aż w końcu umrzesz otępiała
Potworną śmiercią ze starości
Komentarze
ładne z sensem- konkret.
ładne z sensem- konkret.
Ale Darku, napisz chciałeś przedstawić takie bezgraniczne powołanie?
Mi sie kojarzy powołanie z czymś pozytywnym - spełnienie siebie, jednak
"czasem owoc dojrzały, soczysty- może być cierpki w smaku"
na miejscu zakonnicy bał bym się takiej wizji przyszłości "w powołaniu" :)
życie jednak uczy pokory...
W Twoim przypadku- powołanie do pisania pozytywnie się spełnia.
Gratuluję,
gucio
~~nie przejmuj sie porażkami, przejmuj sie szansami które tracisz- jeśli nie próbujesz~~
~~nie przejmuj sie porażkami, przejmuj sie szansami które tracisz- jeśli nie próbujesz~~
powołanie?
A ja mam wrażenie, jakby autor trochę nie wierzył w powołanie jako takie, pisze "to powołanie, co zachwyca" jakby było czymś ponad możliwości. Mi się powołanie kojarzy z dewocją albo manią, nie pojmuję ludzi, którzy są zdolni zamknąć się w klasztorze i umrzeć "potworną śmiercią ze starości"...
Ja chcę życia, cokolwiek oznacza, a powołanie życie ogranicza. Chyba...
;)
niejednemu zeru wydaje się, że jest elipsą, po której kręci się świat
zamysł
Zamysł tego wiersza był taki, by odwieść ją od wstąpienia do klasztoru. Ona mówi, że zachwyca, a ja przedstawiam negatywne skutki. Myślałem, że to jasne.
DC
DC
zawsze byłem kiepski z
zawsze byłem kiepski z czytania ze zrozumieniem :P
ale teraz już jakby to samo się narzuca hehe :)
bardzo ciekawy wiersz :)
niejednemu zeru wydaje się, że jest elipsą, po której kręci się świat
lubię czytaj twoje wiersze,
lubię czytaj twoje wiersze, bo widać, że są przemyślane i pisane starannie (zarówno forma i treść). I za to masz plusa.
Nie nawał bym tego zniechęcaniem owej kobiety przed pójściem za powołaniem, raczej dostrzegam swoistą złość, jakby jej pragnienie było czymś złym pchającym ją wprost do katastrofy (potworna śmierć ze starości). Jest tu sporo emocji, a nie argumentów (i umysłowo będziesz pościć - oki ale dlaczego ma niby pościć, a nie być syta? jest stwierdzenie bez uzasadnienia).
Jest to ciekawa mieszanka żalu, złości, a może i skrywanej miłości lub szlachetnej przyjaźni - bo losem osób na których na nie zależy się nie przejmujemy. A im bardziej na kimś nam zależy tym łatwiej nam się wściekać na jego błędy. Dlatego zacznę martwić się kiedy przestanę się wściekać na Polskę, bo to by znaczyło, że już mi na niej nie zależy.
Zniechęcanie - tak, ale to tło i emocje które mu towarzysza nadają właśnie cały smaczek temu tekstowi. I to jest poezja: gdy nakłada się na siebie kilka warstw i można miedzy wersami wyszukać coś ponad. Może błędną interpretację i może nie zgadzam się z twoimi tezami - oki.
Pozdrawiam
W wolnej chwili nocy siadam i piszę na nowo własne przeznaczenie - wieczność nade mną, ja w niej
Post
Dziękuję za komentarz. Zgadzam sie z prawie całą Twoją interpretacją. Przejrzałeś wiersz na wskroś, nawet drugie dno jest dla Ciebie przezroczyste. Warto pisać, jeśli ktoś tak czyta.
Jednak wersu "I umysłowo będziesz pościć" będę bronił. Chodzi w nim o zamknięcie się w kręgu tych samych, powtarzalnych czynności i wypełnienie umysłu zestawem tych samych, powtarzanych stale pojęć. Dreptanie w kółko. żadnych poszukiwań, dociekań.
Co do Polski, stosuję zasadę wzajemności.
DC
DC
Piekny wiersz
Piszesz naprawde niesamowicie!
Dzięki
Tak mi jakoś wychodzi...
DC
A mi niestety nie.
W ogóle jestem beztalencie
Głowa do góry!
Nie upadaj na duchu, jeśli nie idzie pisanie, jest okazja poczytać.
DC
czytam, czytam...
czytam, czytam ale moja makówka tak pusta, jak pusta.
Czytaj
Czytaj dalej, to jedna z niewielu dziedzin, gdzie ilość musi przejść w jakość. Pozdrawiam.
DC
DC
Jestem
Jestem tu nowy,panie Darku, ale jestem... pod wielkim wrażeniem Pańkich wierszy. Przemawiają do mnie jasno i klarownie.
Pozdrawiam
BeeR
BeeR
Wzajemnie
Salve inter pares, Borysie!
Tu wszyscy są na ty, bądźmy i my.
Masz piękny styl i muzyczne wyczucie wiersza. Pisz, pisz, pisz.
DC